Dzisiaj wielka jest rocznica –
jedenasty listopada!…
Tym, co zmarli za Ojczyznę,
hołd wdzięczności Polska składa.
Przystrojony portret „Dziadka”,
wzdłuż ram spływa czarna wstęga…
Odszedł od nas Wódz w zaświaty –
ból do głębi serca sięga.
Żył dla Polski, walczył za nią,
na bój krwawy wiódł legiony,
siał i orał dla Ojczyzny –
my zbieramy dzisiaj plony.
Żołnierzyków mamy dzielnych,
bacznie strzegą granic kraju –
od nas tylko dziś zależy,
aby było nam jak w raju.
Więc o przyszłość walczmy społem,
pod sztandarem z Orłem Białym,
tylko pracą i nauką
przysporzymy Polsce chwały!
Narodowe Święto Niepodległości jest to święto upamiętniające odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Na 123 lata Polska została wymazana z mapy Europy, licząc od momentu ostatniego rozbioru dokonanego przez Austrię, Prusy i Rosję.
Święto to - obchodzone 11 listopada każdego roku - zostało ustanowione w ostatnich latach II RP tuż przez rozpoczęciem II wojny światowej. Do kalendarza powróciło w 1989 r.
Pieśni patriotyczne są śpiewane głównie podczas świąt narodowych. Często przybierały formę marszową, gdyż śpiewali je żołnierze idący na front. Pieśni patriotyczne zajmują ważne miejsce w kanonie twórczości polskiej muzyki, są znane młodszym i starszym. Poprzez melodię i patriotyczne teksty pieśni patriotyczne przypominają o ważnych wydarzeniach w historii Polski, ale także o tęsknocie za wolnością lub członkiem rodziny, który walczył w wojnie. Niektóre pieśni patriotyczne mają wymiar żartobliwy, gdyż śmiechem próbowano przetrwać traumatyczne wydarzenia wojen. Pieśni patriotyczne stanowią też muzyczny pomnik dla bohaterskich polskich żołnierzy walczących za Ojczyznę.
Przybyli ułani
Przybyli ułani pod okienko, (bis)
Stukają, wołają: "puść panienko! "(bis)
O Boże, a cóż to za wojacy?
Otwieraj! Nie bój się to czwartacy!
Przyszliśmy napoić nasze konie,
Za nami piechoty pełne błonie.
O Jezu! A dokąd Bóg prowadzi?
Warszawę odwiedzić byśmy radzi.
Wojenko
Wojenko, wojenko, cóżeś ty za pani,
Że za tobą idą, że za tobą idą
Chłopcy malowani?
Chłopcy malowani, sami wybierani,
Wojenko, wojenko, wojenko, wojenko,
Cóżeś ty za pani?
Na wojence ładnie, kto Boga uprosi,
Żołnierze strzelają, żołnierze strzelają,
Pan Bóg kule nosi.
Maszeruje wiara, pot się krwawy leje,
Raz dwa stąpaj bracie, raz dwa stąpaj bracie,
Bo tak Polska grzeje.
Wojenko, wojenko, markietanko szańca,
kogo ty pokochasz, kogo ty pokochasz, jeśli nie powstańca?
Kogo ty pokochasz, kogo ty pokochasz, jeśli nie powstańca?
Jeśli nie powstańca, jeśli nie piechura,
choć za tobą idzie, choć za tobą idzie uskrzydlona chmura.
Choć za tobą idzie, choć za tobą idzie uskrzydlona chmura.
Uskrzydloną chmurą leci wojsko górą...
Ty jednak oddałaś, ty jednak oddałaś serce nam, piechurom.
Ty jednak oddałaś, ty jednak oddałaś serce nam, piechurom!
Piechota
Nie noszą lampasów lecz szary ich strój!
Nie noszą ni srebra, ni złota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój,
Piechota ta szara piechota.
Maszerują strzelcy, maszerują,
Karabiny błyszczą, szary strój,
A przed nimi drzewa salutują,
Bo za naszą Polskę idą w bój!
Idą, a w słońcu kołysze się stal,
Dziewczęta zerkają zza płota,
A oczy ich dumnie utkwione są w dal,
Piechota, ta szara piechota.
Maszerują strzelcy...
Nie grają im surmy, nie huczy im róg,
A śmierć im pod stopy się miota,
Lecz w pierwszym szeregu podąża na bój
Piechota, ta szara piechota.
Maszerują strzelcy...
My, pierwsza brygada
Legiony to żołnierska nuta
Legiony to straceńców los
Legiony to żołnierska buta
Legiony to ofiarny los!
My pierwsza brygada
Strzelecka gromada
Na stos!
Rzuciliśmy swój życia los,
Na stos, na stos!
O, ile mąk, ile cierpienia
O, ile krwi, przelanych łez,
Pomimo to nie ma zwątpienia,
Dodawał sił wędrówki kres…
My pierwsza brygada…
Nie chcemy już od was uznania,
Ni waszych mów, ni waszych łez.
Już skończył się czas kołatania
Do waszych serc, do waszych kies.
My pierwsza brygada…
Ułani, ułani
Ułani ułani
Malowane dzieci,
Niejedna panienka
Za wami poleci.
Ułani ułani
Malowane dzieci,
Niejedna panienka
Za wami poleci.
Ułani ułani
Malowane dzieci,
Niejedna panienka
Za wami poleci.
Niejedna panienka
I niejedna wdowa
Za wami ułani
Polecieć gotowa
Ułani ułani
Malowane dzieci,
Niejedna panienka
Za wami poleci.
Ułani ułani
Malowane dzieci,
Niejedna panienka
Za wami poleci.
Nie ma takiej wioski
Nie ma takiej chatki
Żeby by nie kochały
Ułanów mężatki.
Ułani ułani
Malowane dzieci,
Niejedna panienka
Za wami poleci.
Ułani ułani
Malowane dzieci,
Niejedna panienka
Za wami poleci.
Białe róże
Rozkwitają pąki białych róż,
Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,
Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.
Kładłam ci ja idącemu w bój,
Białą różę na karabin twój,
Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.
Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
Wiatr w burzanach cichuteńko łka.
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.
już przekwitły pąki białych róż
przeszło lato jesień zima już
Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej.
hej dziewczyno ułan w boju padł
choć mu dałaś białej róży kwiat
czy nieszczery był twej dłoni dar
czy też może wygasł twego serca żar
w pustym polu zimny wicher dmie
już nie wróci twój Jasieńko , nie
śmierć okrutna zbiera krwawy lud
zakopali Jasia twego w ciemny grób
Jasieńkowi nic nie trzeba już,
Bo mu kwitną pąki białych róż,
Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,
wyrósł na mogile białej róży kwiat.
Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie,
W polskiej ziemi nie będzie mu źle.
Policzony będzie trud i znój,
Za Ojczyznę poległ ukochany twój.
Dzień Babci – święto obchodzone dla uhonorowania babć; w dzień ten wnuki składają życzenia swoim babciom. W Polsce obchodzone 21 stycznia, w tym samym dniu w Bułgarii i Brazylii, a w Hiszpanii – 26 lipca.
Pomysł utworzenia święta w Polsce pojawił się w tygodniku „Kobieta i Życie” w 1964 roku.
Już rok później święto to zaczął popularyzować „Express Poznański”, a jego głównym pomysłodawcą był Kazimierz Flieger (zm. 1985).
W roku 1966 również „Express Wieczorny” ogłosił dzień 21 stycznia „dniem babci”.
Później powstała również tradycja obchodzenia Dnia Dziadka.
Jest to święto ruchome i obchodzone jest w pierwszą niedzielę marca. Powstało jako rozwinięcie pomysłu na popularną kawę Babci czyli Café Grand'Mère. Była to w północnej Francji lat 50. XX w. bardzo popularna kawa, stworzona i sprzedawana przez małżeństwo Monnier z Roubaix, właścicieli delikatesów. Święto jest okazją do wielu konkursów na najpiękniejsze laurki dla babć, najładniejsze życzenia, wspomnienia o babciach, oraz spotkania z babciami, przy ciastku i kawie. Działa także stowarzyszenie "Fête des grand-mères" które m.in. organizuje pochody ku czci babć, zwane "Mamif'estation".
W Rosji, jesienią 2009 roku, pojawiło się nowe, rodzinne święto – „Dzień babci i dziadka” (ros. День бабушек и дедушек). Jednakże, jak podaje Press-Center (ros. пресс-центр „АиФ”) 15 października 2009, jest to Rosyjski Dzień Babci (ros. Российский День Бабушки). Brak oficjalnej daty obchodów.
Amerykańskim (w USA i Kanadzie) odpowiednikiem dni dziadka i babci jest Narodowy Dzień Dziadków, ang. National Grandparents Day. Nie jest więc świętem rozdzielonym na dwa dni.
W USA jest to święto oficjalnie zatwierdzone przez Kongres i prezydenta, ustanowione w 1978 roku przez Jimmy’ego Cartera na pierwszą niedzielę po Święcie Pracy Labour Day, które obchodzone jest w pierwszy poniedziałek września zarówno w USA, jak i Kanadzie. Tak więc Dzień Dziadków w obu krajach również obchodzony jest we wrześniu.
Dzień ten ma swój oficjalny hymn A Song for Grandma and Grandpa („Piosenka dla Babci i Dziadka”), a symbolem tego dnia jest niezapominajka.
W szkołach, kościołach i domach spokojnej starości organizowane są uroczystości. Święto celebruje się także w gronie rodzinnym przy ogniskach, czy grillach. Dzień ten ma za zadanie uświadomić dzieciom, jak wiele zawdzięczają swoim dziadkom. Wnuki są zachęcane do pomocy najstarszym członkom rodziny.
W Wielkiej Brytanii National Grandparents Day obchodzony jest w pierwszą niedzielę października.
Życzę Tobie, Babciu miła,
byś zawsze w życiu szczęśliwa była.
Życzę Ci, Babuniu, życia najdłuższego,
pociechy, szczęścia i zdrowia dobrego!
Siadaj Babciu, siadaj blisko.
Zaraz ci opowiem wszystko.
Prawie całą noc nie spałam,
bo prezenty wymyślałam.
Na kanapie się kręciłam,
aż dla ciebie wymyśliłam:
z lodu broszkę i korale
i śniegowe cztery szale.
Dziesięć czapek w śnieżną kratkę
i lodową czekoladkę.
Jak nie będzie Ci smakować,
to mnie możesz poczęstować!
Kto mnie może kochać więcej?
Zmarznę-grzejesz moje ręce
Zszywasz spodnie, budzisz rano
Miód smarujesz mi na chlebie
Ty mnie kochasz –a ja babciu
Bardzo ,bardzo kocham Ciebie.